Η ασυγκράτητη μου σκέψη.

Σσσσσ...
Μην διανοηθείς να βγεις έξω ,θα με καταστρέψεις!

Μέσα εκεί να μείνεις
,εκεί καλά κλεισμένη ,
ή καλύτερα... Φύγε!
Μπορείς να φύγεις;

Δεν είναι αλήθεια ,
είναι παράνοια .

Τι περιμένεις;
 Γιατί επιμένεις;

Σου είπα,
είναι παράνοια!!!

Είσαι λάθος!
Φύγε να ηρεμήσω!

Και όλο εδώ είσαι.... 

και εδώ,...
και εδώ ...
και εδώ....

ωχ!

 Μου ξεγλίστρησες ...

Σε ομολόγησα ...

Θύμωσε,είδες που σου είπα... ;;

Μα που είσαι;
Σου μιλάω,που είσαι;

Τώρα έφυγες ε;

 Αναστάτωσες όλο τον κόσμο και εξαφανίστηκες....
Ωραία μου την έφερες..

Αλλά τώρα που το ξανά αναλογίζομαι..

Η μόνη έξοδος ήταν από το στόμα..