Δεν μπορώ να θυμηθώ πόσες φορές με σκότωσαν..
Δεν μπορώ να θυμηθώ πόσες φορές με άλλαξαν..
Δεν μπορώ να θυμηθώ πόσες φορές κρύφτηκα από τον κόσμο
και πόσες φορές έπινα όλο το βράδυ χαμογελώντας και μεσα μου καιγόμουν ...
Το μόνο που μπορώ να θυμηθώ είναι ένα βράδυ ,
το ίδιο βράδυ που σε ξαναείδα..
είχα ήδη πιει καίγοντας το παρελθόν,
είχα ήδη κλάψει τα ναυάγια μου
και ήθελα ακόμα ένα ποτό να ξεγελάσω την δυστυχία μου ..
ένα βράδυ σαν όλα τα άλλα.Μόνο που ήσουν εκεί,.
ενα βλέμμα σου χρειάστηκε για να ξυπνήσουν οι μνήμες
που τόσα ατελείωτα βράδια της νανούριζα ,
τις νάρκωνα με αλκόολ για να κοιμηθούν.
Οι μνήμες ξυπνούν ...
Μεθυσμένοι στα χρώματα της πρωινής ηρεμίας μπήκαμε στην θάλασσα.
Θυμάσαι αγάπη μου;
Θυμάσαι μωρό μου πόσο γλυκά με κρατούσες
Πόσο τρυφερά πλαγιάζαμε στα πιό απίθανα μέρη σαν να ΄μασταν μόνοι μας σε ολόκληρη τη γη;
Θυμάσαι την υπόσχεση για αιώνια ζωή,θυμασαι;
Θυμάσαι πως με σκότωσες αγάπη μου;
Πως βάρβαρα με ξερίζωσες απο πάνω σου και με πέταξες σαν αδέσποτο πίσω στον κόσμο των πολλών;
Θυμάσαι ψυχή μου;
Ξέρω καλά πως η ευτυχία δεν είναι ένα ποτό ακόμα...
Ούτε ένα κρυφτό απο τον κόσμο..
Ξέρω αγάπη μου,
ξέρω,
την έχω νιώσει
καθώς σε χαιδευα κάθε βράδυ γλυκά ενώ εσύ κοιμόσουν ,
κάθε βλέμμα σου ήταν η ευτυχία μου,
κάθε ήχος και μυρωδιά,
καθετί που σε έκανε αυτό που είσαι..
Η ευτυχία μου.
Αυτη η ευτυχία που στοιχειώνει τις νύχτες μου,
η γεμάτη αγάπη καρδιά που κουβαλάς όπου και να πάς
ενω εγω έμεινα ένα κουφάρι που τίποτα δεν μου είναι αρκετό .
Δεν μου φτάνουν τα τσιγαρά,ούτε το αλκοολ,
δεν μου φτάνουν όλοι οι άντρες του κόσμου,ούτε η καλύτερη παρέα...
Ψυχή μου,
να με πρόσεχες λίγο,τόσο δα μωρό μου.
Δεν έσπαγα εύκολα,θυμάσαι;
Πόσες φορές μωρο μου με σκότωσες;
Πόσες φορές αναστήθηκα για να σταθώ πάλι κοντά σου;
Μα είναι αργά και είσαι εδώ αλλά όχι μαζί μου,
είσαι παντού με εμένα αλλά όχι μαζί μου.
Πόσο πονάω αγάπη μου μονάκριβη;
Φεύγω μακρυά σου να μην με βλέπεις να πονάω,
να μην μυρίζεις τις στάχτες μου.
Φεύγω χωρίς εσένα...
Θυμάσαι τι σου έλεγα όταν τσακωνόμασταν;-
Ίσως μπορούμε να σπάσουμε τους κανόνες,
ίσως μπορούμε να γυρίσουμε τον κόσμο ανάποδα.
Θυμάσαι μωρό μου;
Θυμάσαι ζωή μου;
Ποτέ δεν θα μπορούσα να σε ξεχάσω σου έλεγα και βγήκα αξιόπιστη.
Θυμάσαι που στο έλεγα;
Θυμάσαι;;
πώς φτάσαμε όμως ως εδώ ψυχή μου;
Στάσου! Θυμάμαι...
Δεν μ 'αγαπάς πια.
