Αν είχα καρούλια ,θα ήμουν τρόλευ!

Από αύριο,θα αλλάξω.
Θα είμαι πιο υπεύθυνη.
Από μεθαύριο θα γίνω πιο οργανωτική.
Από παραμεθαύριο θα γίνω πιο ειλικρινής .
Απο παρα-παραμεθαύριο θα ξεκινήσω δίαιτα.
Από παρά-παρά-παράμεθαύριο θα κόψω το αλκόολ και το κάπνισμα
και παρά-παρά-παρά-παραμεθαύριο....
 θα ξανακάνω πρόγραμμα γιατί αποκλείεται να ΜΗΝ πάω για σουβλάκια στις 3 το ξημέρωμα μετά από πεντακόσια ποτά που θα έχω πιεί και τα απεριόριστα τσιγάρα που θα έχω κάνει,ενώ θα τα έχω αποκρύψει από την μάνα μου, που της ανακοίνωσα ήδη πως θα κόψω το κάπνισμα
και δεν θα  θέλω να το μάθει ,γιατί ήδη θα της έχω υποσχεθεί ο,τι  θα φάμε μαζί το μεσιμέρι ,ενώ εγώ  θα έχω πάει με τους φίλους μου για τσίπουρα και επειδή θα το έχω ξεχάσει ,θα φύγω τόσο γρήγορα με μια δικαιολογία ,πως κάποιος με πήρε τηλέφωνο και πρέπει επειγόντως να πάω να τον βρω αλλιώς θα αυτοκτονήσει γιατί είμαι και θανατηφόρα γκόμενα και αυτό θα είναι πιστευτό!
Αλλά τι το σκέφτομαι.. Σήμερα έχουμε σήμερα! Οπότε:
Σήμερα ας τα κάνω όλα πουτάνα γιατί απο αύριο τέλος!

Η ασυγκράτητη μου σκέψη.

Σσσσσ...
Μην διανοηθείς να βγεις έξω ,θα με καταστρέψεις!

Μέσα εκεί να μείνεις
,εκεί καλά κλεισμένη ,
ή καλύτερα... Φύγε!
Μπορείς να φύγεις;

Δεν είναι αλήθεια ,
είναι παράνοια .

Τι περιμένεις;
 Γιατί επιμένεις;

Σου είπα,
είναι παράνοια!!!

Είσαι λάθος!
Φύγε να ηρεμήσω!

Και όλο εδώ είσαι.... 

και εδώ,...
και εδώ ...
και εδώ....

ωχ!

 Μου ξεγλίστρησες ...

Σε ομολόγησα ...

Θύμωσε,είδες που σου είπα... ;;

Μα που είσαι;
Σου μιλάω,που είσαι;

Τώρα έφυγες ε;

 Αναστάτωσες όλο τον κόσμο και εξαφανίστηκες....
Ωραία μου την έφερες..

Αλλά τώρα που το ξανά αναλογίζομαι..

Η μόνη έξοδος ήταν από το στόμα..

Ένας πρόλογος ακόμα

-Ladies and gentlemen
Την προσοχή σας παρακαλώ
Ποιος μπορεί να αντισταθεί στην ορμή του ρυθμού;
Ποιος δεν θέλει γυναίκες και ποτά;
Ποιος δεν έχει όρεξη για γέλιο;
Ποιος δεν έχει ανάγκη να τον παραπλανήσουν οι αμαρτίες και να χαθεί στην μαγεία της νύχτας;
Για όλους εσάς τους θαρραλέους , τα ποτήρια σας έχουν αρκετό αέρα! Γεμίστε τα και  αφήστε όλο το άνχος και τα προβλήματα σας έξω  απο εδώ.
Απόψε θα γνωρίσετε την μαγεία της γυναικείας φύσης , της ξέφρενης jazz μουσικής,της χιουμοριστικής πλευράς της ζωής ,με μία προυπόθεση,,, αφήστε το ποτό να κυλίσει στο αίμα σας άφοβα..
Νυκτόβια πλάσματα είστε έτοιμα για το ταξίδι μας αυτό πίσωωω στο 1900;
Σαν ν ακούω μουσικές και τικ τακ ,τικ-τακ ο μα βέβαια.. γόβες! τι θεσπέσιος ήχος...
και ναι ήρθε η ώρα να πιώωωω και εγώ, messie γέμισε το ποτήρι μου επιτέλους!!!
Μα δεν σας είπα που είστε! Παράληψης μου.. Καλώς ορίσατε
 στο Αυτοσχέδιο Καμπαρέ:
   «Η φτωχή πλην τίμια αρτίστα»... 

Άλλο λίγο

Άλλο ένα ποτό..
Άλλο ένα τσιγάρο...
'Αλλο ένα κομμάτι...
Άλλη μία κουβέντα...
Άλλη μία σκέψη...
Άλλο ένα όνειρο...
Άλλο ένα στόχο...
Άλλες λίγες χαρές..
Άλλα λίγα πάθη...
Άλλες λίγες πιθανότητες...
Άλλα λίγα παραμύθια
Άλλη λίγη ζωή...
και θα πέσω για ύπνο,στο υπόσχομαι.

Ανάποδα

Όλα σου πανε ανάποδα. Και λοιπόν;

Βάλε το καλό σου παντελόνι και πάμε να κάτσουμε σε ένα πεζούλι κοντά στην παραλία.

Ντύσου καλά να μην κρυώσεις και πάμε να φάμε ενα παγωτό στο βουνό.

Βάλε τα ρούχα της δουλειάς και πάμε στο λούνα παρκ να παίξουμε σαν σχολιαρόπαιδα.

Πες μου για όλα σε κάνουν να λυπάσαι και γέλα με όλη σου την καρδιά.

Ας  βγούμε από το αμάξι και ας πάμε ταξίδι με πατίνια.

Μην με κοιτάς, κανέναν μην κοιτάς, σήμερα ας κοιτάμε μόνο τον ουρανό.

Φόρα το καλύτερο σου χαμόγελο και έλα να κοιτάξουμε τα αστέρια στο ταβάνι του σπιτιού μου.

και αν ακόμα λες πως όλα πάνε ανάποδα τι πειράζει; είναι εντυπωσιακό το κατακόρυφο...

Της μνήμης τα παιχνίδια

Δεν μπορώ να θυμηθώ πόσες φορές με σκότωσαν..
Δεν μπορώ να θυμηθώ πόσες φορές με άλλαξαν..
Δεν μπορώ να θυμηθώ πόσες φορές κρύφτηκα από τον κόσμο
και πόσες φορές έπινα όλο το βράδυ χαμογελώντας και μεσα μου καιγόμουν ...
Το μόνο που μπορώ να θυμηθώ είναι ένα βράδυ ,
το ίδιο βράδυ που σε ξαναείδα..
είχα ήδη πιει καίγοντας το παρελθόν,
είχα ήδη κλάψει τα ναυάγια μου
και ήθελα ακόμα ένα ποτό να ξεγελάσω την δυστυχία μου ..
ένα βράδυ σαν όλα τα άλλα.Μόνο που ήσουν εκεί,.
ενα βλέμμα σου χρειάστηκε για να ξυπνήσουν οι μνήμες
 που τόσα ατελείωτα βράδια της νανούριζα ,
 τις νάρκωνα με αλκόολ για  να κοιμηθούν.
 Οι μνήμες ξυπνούν ...
Μεθυσμένοι στα χρώματα της πρωινής ηρεμίας μπήκαμε στην θάλασσα.
Θυμάσαι αγάπη μου;
Θυμάσαι μωρό μου πόσο γλυκά με κρατούσες
 Πόσο τρυφερά πλαγιάζαμε στα πιό απίθανα μέρη σαν να ΄μασταν μόνοι μας σε ολόκληρη τη γη;
Θυμάσαι την υπόσχεση για αιώνια ζωή,θυμασαι;
Θυμάσαι πως με σκότωσες αγάπη μου;
Πως βάρβαρα με ξερίζωσες απο πάνω σου και με πέταξες σαν αδέσποτο πίσω στον κόσμο των πολλών;
Θυμάσαι ψυχή μου;
Ξέρω καλά πως η ευτυχία δεν είναι ένα ποτό ακόμα...
Ούτε ένα κρυφτό απο τον κόσμο..
Ξέρω αγάπη μου,
ξέρω,
 την έχω νιώσει
καθώς σε χαιδευα κάθε βράδυ γλυκά ενώ εσύ κοιμόσουν ,
κάθε βλέμμα σου ήταν η ευτυχία μου,
κάθε ήχος και μυρωδιά,
καθετί που σε έκανε αυτό που είσαι..
Η ευτυχία μου.
Αυτη η ευτυχία που στοιχειώνει τις νύχτες μου,
 η γεμάτη αγάπη καρδιά που κουβαλάς όπου και να πάς
ενω εγω έμεινα  ένα κουφάρι που τίποτα δεν μου είναι αρκετό .
 Δεν μου φτάνουν τα τσιγαρά,ούτε το αλκοολ,
δεν μου φτάνουν όλοι οι άντρες του κόσμου,ούτε η καλύτερη παρέα...
Ψυχή μου,
να με πρόσεχες λίγο,τόσο δα μωρό μου.
Δεν έσπαγα εύκολα,θυμάσαι;
Πόσες φορές μωρο μου με σκότωσες;
Πόσες φορές αναστήθηκα  για να σταθώ πάλι κοντά σου;
Μα είναι αργά και είσαι εδώ αλλά όχι μαζί μου,
είσαι παντού με εμένα αλλά όχι μαζί μου.
Πόσο πονάω αγάπη μου μονάκριβη;
Φεύγω μακρυά σου να μην με βλέπεις να πονάω,
να μην μυρίζεις τις στάχτες μου.
Φεύγω χωρίς εσένα...
Θυμάσαι τι σου έλεγα όταν τσακωνόμασταν;-
 Ίσως μπορούμε να σπάσουμε τους  κανόνες,
ίσως μπορούμε να γυρίσουμε τον κόσμο ανάποδα.
Θυμάσαι μωρό μου;
Θυμάσαι ζωή μου;
Ποτέ δεν θα μπορούσα να σε ξεχάσω σου έλεγα και βγήκα αξιόπιστη.
Θυμάσαι που στο έλεγα;
Θυμάσαι;;
 πώς φτάσαμε όμως ως εδώ ψυχή μου;
Στάσου! Θυμάμαι...
                 Δεν μ 'αγαπάς πια.